Inferno

Krandans

Honoré de Balzac fr: [?n?'?e 'd? bal'zak], (ur. 20 maja 1799 w Tours, zm. 18 sierpnia 1850 w Paryżu) ? powieściopisarz francuski, obok Dickensa i Tołstoja jeden z najważniejszych współtwórców współczesnej powieści europejskiej, autor monumentalnego cyklu powieściowego Komedia ludzka (La comédie humaine).

Pochodzący z Langwedocji ojciec Honoriusza, człowiek prosty, lecz oczytany samouk, przyjął nazwisko szlacheckie de Balzac i w czasie rewolucji w służbie państwowej wzbogacił się, pojął za żonę 18-letnią dziewczynę, Anne-Laure z domu Sallambier, od której był starszy o 32 lata. Pierwszym ich dzieckiem był Honoriusz. Nielubiany przez matkę, nieszczęśliwe dzieciństwo spędził właściwie poza domem. Najpierw oddano go do mamki, u której przebywał przez 4 lata, następnie pod opieką obcych ludzi nauczył się czytać i pisać. Matkę widywał tylko w niedzielę. Gdy ukończył 6 lat, ojciec umieścił go jako alumna w prowadzonej przez zgromadzenie oratorianów szkole z internatem w Vendôme, gdzie przebywał do 14. roku życia. Przeżycia z tego okresu zawarł w dużej mierze w autobiograficznej powieści Ludwik Lambert.
Po powrocie źle traktowany przez swarliwą i egoistyczną matkę, w wieku 18 lat opuścił dom i zamieszkał na nędznym poddaszu, gdzie pracował, usiłując utrzymać się z pisania utworów literackich. Dramat niekochanego dziecka ujawnił dopiero w 1846 roku, 4 lata przed śmiercią.
Po ukończeniu w Tours szkoły średniej, zgodnie z wolą ojca, który widział w nim przyszłego prawnika, pracował w kancelarii adwokackiej, a następnie notarialnej. Na Sorbonie podjął studia prawnicze (których nie ukończył), a jednocześnie słuchał wykładów z literatury i filozofii.

Mając 18 lat napisał w swej ubogiej mansardzie pierwszą tragedię [link widoczny dla zalogowanych] (Cromwell, 1820) oraz powieści filozoficzne.
W 1825 usiłował wziąć sprawy w swe ręce i podjął działalność gospodarczą, uruchamiając drukarnię, jednak po 4 latach okazało się, że nie sprostał wymogom bankierów paryskich, działalność więc zakończyła się fatalnym bankructwem. Na spłatę długów poświęcił nawet skromny majątek rodzinny. Z długów nie wyszedł do końca życia, ratując się zaliczkami na powieści, których jeszcze nie zaczął pisać.
W 1829 osiągnął pierwszy sukces literacki powieścią Szuanie (Les chouans). Jeszcze większy rozgłos uzyskała książka Fizjologia małżeństwa (Physiologie du mariage, 1829), także ze względu na to, że uznano ją za nieprzyzwoitą.
Kobiety odgrywały w życiu Balzaca ważną i istotną rolę. Przez wiele lat kochał, aż wreszcie poślubił w Berdyczowie Polkę, Ewelinę Hańską. W swoich powieściach, zmieniając dotychczasową modę panującą w tym względzie w literaturze, portretował kobiety dojrzałe (stąd popularne pojęcie kobiety w wieku balzakowskim, to znaczy po trzydziestce).

Zamysł stworzenia panoramy francuskiego społeczeństwa XIX wieku kształtował się powoli. Do roku 1830 powstające utwory były oddzielne, początkowo drukowane w odcinkach. Wyszły dwa tomy Sceny z życia prywatnego, które po 2 latach rozrosły się do 4 tomów. W roku 1833 Balzac postanowił połączyć napisane i projektowane powieści w jeden cykl, określony przez niego w 1841 roku nazwą Komedia ludzka. Zgodnie z zamysłem twórcy, człowiek był rozpatrywany w nim jako gatunek przyrodniczy, a jego opis miał być zawarty w przeszło 130 utworach (napisał ich 91, były to powieści, opowiadania i szkice), w których występuje ponad 2000 postaci, obecnych wielokrotnie w różnych książkach. Cykl obejmuje okres Pierwszego Cesarstwa, Restauracji i Monarchii Lipcowej (1815?1846).

Krandans

Zespół arachnomelii (ang. syndrome of arachnomelia) ? zespół malformacji obserwowany u niektórych ras bydła domowego. W latach 1964-1974 zespół odnotowywano głównie [link widoczny dla zalogowanych] w populacji simentali.
Na zespół malformacji składają się długie, 'pająkowate' kończyny (dolichostenomelia), wklęsłe kości czołowe, brachygnacja, kifoza kręgosłupa, niekiedy wodogłowie. Kości są łamliwe.

Krandans

Frankijski Korpus Francuski (fr. Le Corps Franc Français, CFF) ? ochotnicza kolaboracyjna formacja zbrojna złożona z Francuzów podczas II wojny światowej
CFF został utworzony w maju 1943 r. przez b. oficera armii francuskiej, mjr. André Besson-Rappa we współpracy z b. wysokimi oficerami policji Francji Vichy, Louisem Macé i Jacquesem Dugé de Bernonville oraz Amerykaninem francuskiego pochodzenia Peterem Delaneyem (występował też pod nazwiskiem Pierre de la Ney du Vair). Miała to być konkurencyjna formacja w rejonie Bordeaux wobec Milice Française Josepha Darnanda, która w [link widoczny dla zalogowanych] wyniku różnego rodzaju intryg nie działała tam. Jednakże po oficjalnym uznaniu Milicji przez wyższego dowódcę SS i policji w Paryżu SS-Gruppenführera Karla Oberga CFF stracił dla Niemców większe znaczenie. Po wyzwoleniu Francji przez aliantów w sierpniu 1944 r., większość członków CFF uciekło wraz z Niemcami do Rzeszy.
Formacja liczyła ok. 100 ludzi podzielonych na dwa plutony. Nosili oni mundury armii francuskiej z niemieckimi insygniami. CFF był całkowicie podporządkowany komendanturze Sipo-SD na okręg Bordeaux i Tuluzy, na czele której stał SS-Sturmbannführer Friedrich Wilhelm Dohse.